Τον λένε Αντώνη. Κοντεύει τα 70 και είναι εισοδηματίας. Νοικιάζει διαμερίσματα. Ζει με την επίσης κοντεύω τα 70 γυναίκα του. Έχει κάποια κιλά παραπάνω. Φοράει χρυσό δαχτυλίδι στο μικρό δεξί δαχτυλάκι. Αν του πετάξεις έναν κόκκινο σκούφο στο κεφάλι και έξω χιονίζει… είσαι σχεδόν σίγουρος ότι υπάρχει τελικά Άγιος Βασίλης. Λέει ότι είναι πολυταξιδεμένος. Έχει ζήσει στο Παρίσι. Κατά τη γνώμη μου είναι ο mr. ΠροχειροΠατέντας…
Τι κι αν έχεις ζήσει τέσσερα χρόνια φοιτήτρια και έχεις αλλάξει τόσα σπίτια…
Στο νησί όλα είναι αυτονόητα…
Στο σπίτι που ζεις (πλέον) όλα είναι λειτουργικά…
Ο αναφερόμενος πιο πάνω έφυγε πριν μέρες στη Γαλλία για καιρό, δεν άφησε τηλέφωνο επικοινωνίας, μας άφησε χωρίς πετρέλαιο όμως… Ναι ναι!! Μέσα σε αυτές τις θερμοκρασίες ήμουν χωρίς θέρμανση. (Και χωρίς γκόμενο!). Και συμπληρώνω: γιατί θα πρέπει να τα ανεχτώ όλα αυτά;
Γιατί όταν ανακάλυψα ότι δεν έχω απορροφητήρα στο σπίτι μου (Ο αέρας που τραβάει διαχέεται μέσα στα ντουλάπια της κουζίνας) είπε:
- « Μα έχει φίλτρο!»
- « Ναι… οι απορροφητήρες έχουν και φίλτρο..» του είπα. Και φυσικά δε βρήκα το δίκιο μου και έκανα τον μαλάκα..[Σημείωση: Η αίσθηση του να κάνεις τον μαλάκα παραλύει την κάτω γνάθο και το σαγόνι μένει εκεί όπου δημιουργήθηκε η απορία.. Επανέρχεται μετά από ξαφνικό γέλιο ή ανέλπιστο τηλεφώνημα του Μιχάλη.(Άλλο μεγάλο κεφάλαιο.)]
Γιατί όταν το ψυγείο που μου παρείχε στην αρχή το έκλεινα με μονωτική, για να μην χάνεται η ψύξη και όταν πια μου χαλάσαν τα φαγητά του είπα το απολύτως λογικό:
-«Πρέπει να μου φέρετε άλλο ψυγείο..»
- «Σίγουρα δεν κλείνει; Καθάρισε το λάστιχο της πόρτας μήπως έχει βρωμιές.» Τραγικό! :-S
Γιατί όταν η αποχέτευση του σπιτιού έφτασε στο αμήν της (όχι από εμένα τους δυο πρώτους μήνες που μένω) και ζήτησα την βοήθειά του μέσα στον πανικό μου, μου απάντησε ευθαρσώς:
-«Θα πάρεις μια βέργα και θα το ξεβουλώσεις! Ειδάλλως πάρε έναν υδραυλικό!»
-« Μα ελάτε να το κάνουμε μαζί..»
- «Δε μπορώ είμαι στο χωριό μου!» (χωρίς σχόλιο αυτό, γιατί ήταν μια τραυματική εμπειρία).
Γιατί μια μέρα πριν λήξει η προθεσμία για να πληρώσω το νοίκι με πήρε τηλέφωνο και μου λέει:
-«Το νοίκι δεν μπήκε..»
- «Εεεε δε το έβαλα ακόμη (συγκεκριμένα εκείνη την στιγμή ήμουν στο πλοίο και επέστρεφα). Θα το βάλω αύριο.»
- «Να έρθω από το σπίτι αν είναι να μου τα δώσεις!»
-«Ξέρετε πρέπει να πάω από την τράπεζα πρώτα και δε θα μπορέσω σήμερα».
Δεν είναι τραγικό ότι πήρε τηλέφωνο να ζητήσει κάτι τέτοιο;;; Ή μόνο εγώ το βλέπω έτσι επειδή τα ζω;;;
Είναι μόνο ένα δείγμα από τις καταστάσεις που ζω τον τελευταίο καιρό... Η υπομονή μου αρχίζει και εξαντλείται… Όχι δεν έχω άλλες επιλογές… Όχι ήταν, από τα χειρότερα, το καλύτερο που βρήκα…
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε, πέτρα να μην ραγίσει και ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει….!!
